De bezienswaardigheid van Olmao is de vissershaven, dus we kunnen zo uit bed erheen. Maar ook half zeven 's ochtends is al duidelijk te laat voor veel activiteit, hoewel het wel heel schilderachtig is. Er is nog maar een persoon in de visafslag en die is er vooral om ons weg te jagen. Dan naat Tavelo, een mooi plaatsje. Het is opvallend hoe slecht alle kerken onderhouden zijn. Het moet ook haast ondoenlijk zijn om ze goed te houden, ze zijn zo groot en het zijn er zo veel, soms twee direct naast elkaar. We komen Rob weer tegen, nu al voor de derde keer. We stoppen in een soort park voor de lunch. Het zit er vol met grote groepen Spanjaarden die met zijn allen aan het kokkerellen zijn. Wij krijgen meteen ook wat aangeboden. Een gezellige boel. Daarna naar het natuurpark aan zee. Mooie wandeling door de duinen naar zee. Dan nog een wandeling langs de lagunes waar veel vogels te zien moeten zijn. Dat valt tegen, in onze achtertuin zitten er meer. Misschien hadden we vetbolletjes me moeten brengen, dat werkt in onze tuin ook. Het zal de tijd van het jaar wel zijn. Tenslotte naar El Rocio, een prachtig plaatsje met alleen zandwegen. We gaan er uit eten, deze trip voor het eerst. We willen nog een keer uit eten voor we naar Marokko gaan; in Portugal hebben we de kans ook al laten liggen.
0 Comments
Voor het eerst kunnen we buiten ontbijten. De voorspellingen beloven een prachtige, onbewolkte dat en voorlopig komt de belofte uit. We gaan naar het meest zuidwestelijke punt van Europa, vlak bij Sangres. Het is er prachtig. Er liggen zelfs al mensen in badkleding te zonnen op het strand. Op een kraampje staat: "Laatste braadworst voor Amerika". Daarna langs de kust naar het oosten, richting Spanje. Het is opvallend hoeveel drukker het overal is dan in het binnenland, waar je nauwelijks iemand tegenkwam. We zoeken een mooie lunchplaats, liefst aan het strand. Zeker een half uur toeren we achter borden aan die ons steeds andere stranden beloven, maar ons vooral in rondjes sturen. Net als we midden in een villawijk beland zijn en het op willen geven komen we op een prachtig plekje. We kijken nog rond in Lagos (nee, niet in Nigeria, dat komt nog). Een mooi vissersplaatsje, maar 's middags niet veel actie in de haven. We besluiten dat we nog eens vrij willen kamperen, dus niet op een camping. In het boek vinden we een gratis plaats voor campers in Olmao, vlak bij de haven. Coordinaten in de GPS ingetoetst en erop af. De coordinaten zaten er maar 5 meter naast, maar wel net aan de andere kant van een hek, het werd nog serieus omrijden. Wat je vrij kamperen noemt: in totaal misschien wel vijftig campers staan keurig naast elkaar op de aangewezen plek. Voor het terrein staat een bord "stopverbod voor campers en caravans": de Portugese variant van gedoogbeleid. Als we wakker worden horen overal vogels. We krijgen direct een lentegevoel. Maar als we naar buiten kijken valt het tegen: ons was een zonovergoten dag beloofd, maar het mist. We gaan nog een keer naar Serpa om het bij daglicht te bekijken, maar we krijgen herinneringen aan ons bezoek aan de Taj Mahal, drie jaar geleden, dat door mist de mist in ging. Nog steeds zo stil overal op straat en de luiken van alle huizen dicht. Daarom vrij snel door naar Mertola. Mertola ligt prachtig in een nationaal park, We komen een veld tegen met wel tien ooievaarsnesten, op iedere beschkbare paal een. Mertola is een leuk klein plaatsje, zeker nu de mist is opgetrokken en de lucht steeds blauwer wordt. Daar na moeten nog wat kilometers gemaakt worden: we willen naar Sangres in het uiterste zuidwestpuntje van de Algarve. Het is opvallend hoe de natuur verandert: toen we weggingen was alles nog kaal, een echt winterlandschap, tweehonderd km staat alles in blad en is het echt lente. Op de laatste kilometers voor de camping komt onze eerste terreinactie. We zien een bord "camping 3 km", ons navigatiesysteem weet een route van 2 km; die nemen we natuurlijk. We belanden op een pad dat we met de BMW niet aangedurfd hadden, maar de LandCruiser heeft er geen enkel probleem mee. We denken dat het navigatiesysteem ons langzaam aan traint in off-road: we staan vast binnenkort opeens voor een rivier. Vanochtend geen vers brood, want de winkels gaan pas om 9 uur open. We gaan Evora in, een mooi stadje met schilderachtige straatjes, maar niet zo levendig in februari. Toevallig is vandaag de maandelijkse markt. Daar is een stuk meer te doen dan op de markt van Elvas. Er worden vooral kleren en huishoudelijke artikelen gekocht, die luidkeels worden aangeprezen. Het is toch wel weer koud als het even waait of de zon achter de wolken verdwijnt; daarom gaan we terug naar de camping om te lunchen. Na de lunch willen we een grot met prehistorische tekeningen bezoeken en een soort Stonehenge. Voor de grot moeten we een afspraak maken, dat lukt voor morgenochtend. De stenencirkel heeft de meeste stenen van alle vergelijkbare plaatsen in Europa: 95. op sommige zijn nog inscripties te zien. Vandaag een tripje van zo'n 200 km. Het weer is een stuk beter dan gisteren. We hebben week kleine weggetjes uitgezocht en dat is prachtig. We zien de eerste bloesem al en dat in midden februari! Na de grens met Portugal (die nergens aan te herkennen is, zelfs geen bord) worden de wegen nog smaller. We komen door mooie wit-blauwe dorpjes. In Elvas gaan we naar de markt, maar die loopt helaas al op zijn einde. 's middags belt de belastingdienst met slecht nieuws: ons verzoek voor toepassing kwarttarief wordt afgewezen. De camping in Evora waar we een jaar of dertig geleden waren herkennen we met moeite. |
NieuwsbriefWanneer het internet te langzaam is of gecensureerd wordt kunnen we soms onze site niet bijwerken. We publiceren dan een nieuwsbrief. Meld je aan voor updateberichten om hem te ontvangen.
BlogBlog van onze reizen. Selecteer "Trip ..." in categoriën hieronder om een specifieke reis te kiezen en "Land..." voor een bepaald land.
Categorieën
All
Archief
January 2020
|